قلب مادرید، میدان دروازه‌ی خورشید

مادرید، پایتخت اسپانیا، شهر تاریخ، موسیقی، شور و هیجان و فوتبال است.

مادرید را می‌توان نمونه‌ی کوچک کشور اسپانیا دانست.

نام کشور: اسپانیا

پایتخت :مادرید

موقعیت جغرافیایی :  اروپای جنوب غربی

همسایگان :فرانسه، آندورا، پرتغال

جمعیت : ٤٠٫٥٢٥٫٠٠٢

دین :کاتولیک رمی

مساحت :٥٠٤٫٠٣٠ کیلومتر مربع

فاصله از ایران:٤٧٩١ کیلومتر

آب و هوا :مدیترانه‌ای، نیمه خشک و اقیانوسی

پیش شماره :٣٤

زبان رسمی :اسپانیایی

زمان محلی :سه ساعت و نیم عقب‌تر از ایران

از تمام سنت‌ها و جذابیت‌هایی که در این کشور وجود دارند، چیزی هم در مادرید پیدا می‌شود.

مادرید را در دنیا با میراث فرهنگی و هنری یگانه و زیبایش و با شب‌های پر زرق و برق و زنده‌اش می‌شناسند.

موزه‌های بی‌پایانش، رستوران‌ها و کافه‌های همیشه بیدارش و هوای معتدل و مردم زنده و خوشحالش، مادرید را یکی از پرتوریست‌ترین شهرهای اروپا کرده است. تقریباً چهار فصل سال، شهر شلوغ و پر از مسافر است. با این‌ حال، بهار و پاییز برای دیدن مادرید وقت مناسب‌تری است؛ هم هوا خوب است و هم فستیوال‌ها و جشن‌های زیادی در شهر برپاست.

قلب مادرید،

میدان دروازه‌ی خورشید یا Puerta Del Sol در قسمت جنوبی شهر است که با دو مجسمه‌ی معروف مشخص شده: مجسمه‌ی پادشاه کارلوس سوم و مجسمه‌ی خرس و درخت که نماد خانواده‌ی سلطنتی اسپانیا و نماد مادرید به شمار می‌رود. پوئرتا دل سول در مرکز مادرید قرار دارد و از آنجا به راحتی به هر جای شهر می‌توان رفت. نزدیک این منطقه، میدان مشهور دیگری با نام پلازا مایور قرار دارد که از شلوغ‌ترین و محبوب‌ترین میدان‌های شهر است. پلازا مایور میدانی وسیع است که ساختمان‌هایی قدیمی به سبک معماری گوتیک با رستوران‌ها، کافه‌ها و مغازه‌ها دور تا دورش را پر کرده. . ساخت پلازا مایور در قرن هفده و به دستور پادشاه فیلیپ سوم آغاز شد و امروز با حضور مجسمه‌ی فیلیپ سوم در وسط میدان، این‌جا محل اصلی جشنواره‌ها و گردهمایی‌های مردم مادرید است.

مردم مادرید به شب‌زنده‌داری و خیابان‌گردی معروف شده‌اند.

خیلی از کافه‌ها و مغازه‌ها تا ساعت پنج صبح نیز باز هستند. مردم محلی و توریست‌ها هم تا هر ساعت شب در رستوران‌ها و پلازاها در رفت و ٱمدند. علاوه بر میدان مایور، میدان سیبلس (Plaza De Cibeles) با ساختمان تالار شهر ِ بزرگ و مشهور و نورپردازی‌ بی‌نظیرش در شب و خیابان گرن ویا از محله‌های شب‌نشین شهرند و همیشه پر رفت و آمد و زنده هستند. میدان سیبلس را باید موقع بازی‌های باشگاه رئال مادرید ببینید؛ تقریباً تمام طرفداران رئال مادرید این‌جا جمع می‌شوند و اگر تیم‌شان ببرد که دیگر جشن تا صبح در تمام خیابان‌های شهر برپاست.

مادرید شهر هنر و شهر موزه‌‌ها و نمایشگاه‌های هنری‌است.

یکی از جاهایی که نباید دیدنش را در مادرید از دست بدهید، موزه‌ی پرادوست که یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های آثار هنری اروپا و اسپانیا را دارد با ساختمانی بزرگ و فضای سبز دیدنی در اطرافش. یکی دیگر از موزه‌های مشهور اسپانیا، موزه‌ی رینا سوفیا در خیابان سانتا ایزابل در نزدیکی موزه‌ی پرادوست؛ دیدن کلکسیون عظیمی از آثار پابلو پیکاسو، سالوادور دالی، باکون و میرو تجربه‌ی ارزشمندی‌ست از موزه‌های هنر اسپانیا. در کنار همه‌ی این آثار نقاشی بی نظیر، کاخ سلطنتی ، موزه‌ی رئال مادرید ، موزه‌ی تیسن بورنمیسا و کتابخانه ملی اسپانیا از دیدنی‌های بی‌پایان این شهر فرهنگی ِ زیباست. اگر تمام وقت سفرتان را به گشتن موزه‌ها و گالری‌های مادرید اختصاص بدهید، باز هم ممکن است وقت کم بیاورید.

 هیچ جای مادرید، امکان ندارد فراموش می‌کنید که در اسپانیا هستید.

همه جا بساط هنر و آواز به راه است. در خیابان‌ها می‌توانید مجسمه‌ی گاوهایی را ببینید که روی تن‌شان به سبک‌های مختلف نقاشی شده. این گاوها نماد میدان‌های گاوبازی و ماتادورهای اسپانیا هستند. شب‌ها پیاده‌رو‌ها را نوازنده‌ها و رقصنده‌های مادریدی اشغال می‌کنند: اجرایی زنده و باشکوه از هنر فلامنکو که در فهرست میراث معنوی یونسکو نیز به ثبت رسیده. برای دیدن تئاتر و اپرا بهتر است لیست برنامه‌هایشان را در کافه‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها پیدا کنید و یا به رویال تئاتر بروید.

رویال تئاتر مرکز اصلی اپرا و تئاتر مادرید است و همیشه چند برنامه‌ی خوب در حال اجرا دارد.

فوتبال مادرید

یکی از جذابیت‌های مادرید برای گردشگرها، فوتبال است. باشگاه فوتبال رئال مادرید، یا همان استادیوم سانتیاگو برنابئو، و باشگاه فوتبال اتلتیکو مادرید در طول سال چند باری عاشقان فوتبال را از جاهای دیگر اسپانیا و اروپا به این شهر می‌کشاند. معمولاً گیر آوردن بلیت بازی‌ها کار راحتی نیست و همان روزهای اول به فروش رسیده، ولی اگر زمان بازی نباشد، می‌توان یکی از تورهای باشگاه را گرفت و کل ورزشگاه اختصاصی آن را گشت. استادیوم سانتیاگو برنابئو در منطقه‌ی چامارتین واقع شده و ایستگاه مترویی به همین نام دارد. تور استادیوم سانتیاگو برنابئو شامل دیدن زمین و محوطه‌ی استادیوم، رختکن‌ها، جایگاه خبرنگاری و موزه‌ی باشگاه رئال مادرید می‌شود. موزه‌ی رئال مادرید تمام کاپ‌ها و جایزه‌های این باشگاه را با چیزهای هیجان‌انگیز دیگری به نمایش گذاشته است.

دیدنی‌های مادرید بی‌پایانند

- ولی می‌توان روزی را نیز به خرید کردن در منطقه سول سالامانکا اختصاص داد.

- حواستان باشد در مادرید مانند هر جای دیگری در اروپا، باید محتاط باشید. جنس تقلبی خریدن در اروپا جرم محسوب می‌شود و عواقب خوبی ندارد. کفش و - لباس مارک‌دار را از فروشگاه خودشان بخرید.

-اگر خرده‌ریز دوست دارید و دنبال چیز خاصی نمی‌گردید، مغازه‌ها و بازارچه‌های اطراف پوئرتا دو سول را حتماً ببینید.

- اگر صبح یکشنبه در مادرید بودید، بازار La Rastroرا که یکی از بزرگ‌ترین یکشنبه‌بازارهای اروپاست از دست ندهید.

- گشت زدن در بازار و غذاها و نوشیدنی‌های فوری که اطرافش می‌فروشند از چیزهای جالبی که ممکن است بخرید، بیشتر خوش می‌گذرد.

- برای رسیدن به یکشنبه بازار با مترو به La Latina بروید.

در مادرید لازم نیست خیلی دنبال غذا بگردید.

هر غذایی که چشم‌تان را گرفت، سفارش دهید و مطمئن باشید پشیمان‌ نخواهید شد. غیر از رستوران‌های بین‌المللی، ایرانی، ترکی و عربی، چینی و هندی متعددی که در مادرید پیدا می‌شود، رستوران‌های این شهر تمام غذاهای اسپانیا را سرو می‌کنند. البته یک مدل کباب بره دارند که غذای سنتی مادرید به شمار می‌رود و معمولاً با سس سیر سرو می‌شود.

مادرید هتل‌ و مهمان‌خانه زیاد دارد.

با توجه به سلیقه و پولی که می‌خواهید خرج کنید، از هتل‌های مرکز شهر گرفته تا دهکده‌های اطراف، میزبان خوبی برای توریست‌ها هستند. هتل‌های مرکز شهر نسبت به شهرهای دیگر اروپا خیلی گران نیستند، ولی هر چه به سکونت‌گاه‌های خلوت شهر نزدیک می‌شوید، قیمت هتل‌ها با توجه به امکانات‌شان کم‌تر می‌شود.

اگر در ماه مه یا ژوئن به مادرید سفر می‌کنید ، یادتان باشد فصل مسابقات گاوبازی‌ است. حواستان باشد که مسابقات معروف گاوبازی اسپانیایی در ورزشگاه لاس ونتاس را از دست ندهید که از تجربه‌های بی‌نظیر سفر به اسپانیاست.

توصیه می‌کنیم این‌ها را هم به خاطر بسپارید:

- اگر با هواپیما به این شهر سفر کنید، اولین ساختمانی که در مادرید می‌بینید، فرودگاه بین‌المللی باراخاس است. فرودگاه باراخاس که چند جایزه‌ی معماری برنده شده، کم از یک اثر دیدنی که باید برای دیدنش بلیت بخرید، ندارد. فرودگاه، ساختمان بزرگی‌ است که حدود ١٣ کیلومتر با مرکز شهر، یعنی میدان دروازه‌ی خورشید یا پوئرتا دِل سول فاصله دارد. این مسیر را می‌توان با خط ٨ مترو، تاکسی و اتوبوس طی کرد.

- بلیت مترو از فرودگاه به مرکز شهر دو یورو هزینه دارد و همین فاصله با اتوبوس گران‌تر می‌شود و تاکسی‌ها هم که با کم‌تر از ٤٠ یورو شما را به شهر نخواهند رساند. خوبی چمدان سبک داشتن همین است: می‌توانید از همان اول مراقب هزینه‌ها باشید و با مترو وارد مادرید شوید.

- با قطار هم می‌توان از شهرهای دیگر خود اسپانیا و اروپا به مادرید رسید. یک امتیازش این است که مناظر زیبایی را خواهید دید؛ فقط فراموش نکنید که ساعت حرکت‌ ترن‌ها و عوض‌کردن ایستگاه‌ها را خوب بلد باشید.

- سیستم حمل و نقل عمومی مادرید نه تنها یکی از بهترین‌های اروپا، بلکه کل جهان است و متروی این شهر با ٢٣٤ ایستگاه رتبه‌ی ششم را در بین متروهای دنیا از لحاظ طول خط مترو دارد و بیشترین سهم را در جابه‌جایی مسافر در شهر مادرید بر عهده گرفته. در کنار مترو، اتوبوس، تاکسی و یک قطار محلی (ترن برقی) هم دارد که از روستاهای اطراف تا مرکز شهر مادرید حرکت می‌کند. دسترسی به وسایل نقلیه‌ی عمومی همه جای شهر به راحتی انجام می‌شود و قطار محلی مادرید هم برای دیدن محله‌های اطراف شهر و گشت زدن از شمال تا جنوب مادرید انتخاب مناسبی است.

- در مادرید هم باید مواظب جیب برها و بچه‌های کولی باشید. با دست‌فروش‌ها وارد معامله نشوید و چیزی از کسی در خیابان قبول نکنید.

دیدنی‌های مادرید

- قصر سلطنتی

- میدان پورتو دل سول

- پلازا مایور

- گران ویا

- پلازا سیبلس

- موزه دل پرادو

- موزه رینا سوفیا

- موزه تیسن

- موزه باشگاه رئال مادرید

- موزه‌ی گویا

- کتابخانه‌ی ملی اسپانیا

- رویال تئاتر

- پارک ال رتیرو

- کلیسای جامع مادرید

- معبد مصری دبود

- پلازای دولاویلا

- باغ وحش و آکواریوم مادرید

 زورق

 نویسنده: فرناز هل‌فروش

جاکارتا ؛ شهر مینیاتوری تامان

جاکارتا پایتخت و قلب کشور اندونزی است.

جاکارتا با جمعیت و ترافیک زیادش، مرکز اقتصادی و سیاسی اندونزی به شمار می‌آید. این شهر به خاطر توسعه‌ی اقتصادی و بازارها و بنادر پر رونقش، مورد انتخاب مهاجرین دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا قرار گرفت و امروزه یکی از پرجمعیت‌ترین شهرهای دنیاست. با این‌که وقوع زلزله و فوران آتشفشان‌ها طی سال‌های گذشته، جاکارتا را برای جذب توریست با مشکل مواجه کرده، ولی جذابیت‌های طبیعی این سرزمین، قدمت معابد و کاخ‌ها، جشن‌ها و فرهنگ هندو هر سال پذیرای مسافران زیادی از همه‌جای دنیااست.

آب ‌و هوای جاکارتا استوایی است و در تمام سال هوایی گرم و مرطوب دارد، زمستان‌ها باران‌ زیاد می‌بارد ولی در فصل بهار، بادی که از روی دریا می‌گذرد، هوا را مطبوع می‌سازد. بهترین وقت سفر به جاکارتا، از آوریل تا اواسط نوامبر است؛ فقط فراموش نکنید از قبل به فکر رزرو هتل باشید، وگرنه مجبورید توی شهری پر از توریست، هر هتلی را با هر قیمتی بپذیرید.

اولین چیزی که بعد از ورود به جاکارتا خواهید دید، فرودگاه بزرگ و بین‌المللی سوکارنا هاتو است؛ فرودگاه سه تا ترمینال پروازهای داخلی و خارجی دارد و در بیست کیلومتری شمال غربی شهر واقع شده. بعد از ورود به سالن ترانزیت باید به باجه‌ی روادید رفته و اصل گذرنامه را برای درخواست ویزا تحویل دهید؛ بعد از کنترل گذرنامه، ویزا صادر خواهد شد و اگر به قصد تفریح به جاکارتا آمده باشید تا یک ماه می‌توانید در این شهر اقامت کنید.

چند تا سرویس‌دهنده‌ی تاکسی داخل سالن اصلی فرودگاه، باجه دارند. از همین‌جا می‌توانید برای رفتن به مرکز شهر تاکسی بگیرید و هزینه‌ای را که تاکسی‌متر تعیین می‌کند بپردازید. تاکسی‌هایی که بیرون فرودگاه هستند، عموماً در مورد قیمت با مسافر به توافق می‌رسند، اما ممکن است شب‌ها کرایه‌ی بیشتری طلب کنند. یکی از گزینه‌های دیگر رفتن به مرکز شهر، اتوبوس است؛ اتوبوس‌ها در جلوی ورودی ترمینال یک، هر نیم ساعت یک بار به سمت مرکز شهر، به نام میدان آزادی با برج مشهورش که سمبل جاکارتاست، حرکت می‌کنند.  بیشتر هتل‌های موردعلاقه‌ی توریست‌ها، ساختمان‌های اداری و یکی دو تا مرکز خرید بزرگ دور و بر همین میدان آزادی در مرکز شهر هستند. اگر حوصله‌ی ماندن در ترافیک و گشتن دنبال آدرس جاهای دیدنی را ندارید، همین حوالی هتل بگیرید؛ ولی اگر دنبال آرامش جاهای خلوت می‌گشتید، هتل‌های شمال جاکارتا، انتخاب بهتری هستند.

برای این طرف و آن طرف رفتن در سطح شهر، علاوه بر تاکسی و اتوبوس، اتوبوس‌های خط ویژه بهتر می‌توانند شما را از شر ترافیک نجات دهند؛ توی بعضی از محله‌های مرکز شهر هم می‌توانید سراغ باجاج‌ها ( موتورهای سه چرخ کابین‌دار) را بگیرید. بهتر است یک بار سوار باجاج بشوید، سرعت زیادشان با بدلیجات و مهره‌هایی که به در و دیوار کابین‌ها آویزان می‌کنند، تجربه‌ی بامزه‌ای است.

 اولین چیزی که باید در جاکارتا به سراغش بروید، شهر مینیاتوری تامان است؛ همان‌طوری که اسمش نشان می‌دهد تمام فرهنگ و دیدنی‌های اندونزی با مجسمه‌های هنرمندانه‌ی مینیاتوری در این باغ بزرگ جمع شده است. شهر مینیاتوری تامان تا هشت شب باز است و راهنماهای زیادی دارد.

اطراف جاکارتا را به خاطر آب و هوای گرم و مرطوب، فضای سرسبز جنگل‌های استوایی پوشانده و باعث شده این شهر چندین پارک و باغ با گونه‌های کمیاب گیاهی و جانوری داشته باشد. پارک سفری جاکارتا با ١٣٠ هکتار مساحت یکی از این‌هاست؛ پارک سفری قسمتی مخصوص حیوانات وحشی و پرندگان نادر دارد که تورهای داخلی آن با اتومبیل انجام می‌شود. دیدن زندگی طبیعی حیوانات در میان درخت‌ها و گیاهان سبز جنگل، خاطره‌ی جالبی می‌سازد. در پارک سفری، می‌توانید دو تا آتشفشان دو قلو، میمون‌های سوماترایی و خرس‌های پاندای چینی را نیز ببینید. بچه‌ها صد در صد این‌جا را خیلی دوست خواهند داشت. با این همه، خیلی خوب نیست اگر تا جاکارتا بروید و باغ بوگور و باغ ارکیده‌ی جاکارتا را نبینید؛ اندونزی به داشتن بیشترین نوع و بزرگ‌ترین ارکیده در جهان معروف است، از طرفی در باغ بوگور بیشتر از پنجاه گونه درخت نخل وجود دارد، با مغازه‌هایی که صنایع دستی تهیه شده از تنه و برگ نخل می‌فروشند.

پارک رویایی آنکول در شمال جاکارتا، مجموعه‌ای از چندین مکان تفریحی است؛ دنیای فانتزی، دنیای آبی با آکواریوم بسیار بزرگش و پارک اقیانوس در کنار هتل و رستوران‌ها و کافه‌های متعدد در آنکول قرار گرفته‌اند. در دنیای آبی می‌توانید سوار قایق‌های موزی شوید، قایق‌های زردرنگی که شبیه به موز هستند.

برای دیدن تاریخ اندونزی، موزه‌ی ملی اندونزی در خیابان جیمردکا با فیل‌های برنزی متعددش جای خوبی است. موزه‌ی ملی، کلکسیون بزرگی از سرامیک‌ها و مجسمه‌های هندو دارد که در کنار ابزارهای جنگی و شمشیرهای جواهرنشان پادشاهان به نمایش درمی‌آیند. محله‌ی قدیمی جاکارتا، باتاویا، منطقه‌ای از خانه‌ها و آثار باستانی این شهر است که خیابان‌هایش سنگ‌فرش هستند. موزه‌ی موسیقی جاکارتا در این محله قرار گرفته که برنامه‌های هفتگی اجرای موسیقی محلی دارد. پیاده‌روی در خیابان‌های باتاویا و خوردن غذا یا نوشیدنی در یکی از کافه‌های قدیمی این‌جا لذت خوبی به سفرتان می‌بخشد. در هیچ جای جاکارتا نگران غذا نباشید؛ در همه‌ی خیابان‌های اصلی، تعداد زیادی رستوران و اغذیه‌فروشی‌های بین‌المللی و محلی به چشم می‌خورد. به غیر از برندهای غربی مثل مک دونالد و پیتزا هات و استارباکس، رستوران‌های ایتالیایی، مکزیکی، فرانسوی و حتی عربی زیادی هم در شهر وجود دارد. غذای محلی جاکارتایی‌ها پر از ادویه و چاشنی است و عموماً در کنار برنج یا نودل سرو می‌شود.

جاکارتا معدن تفریحات دریایی هم هست. سواحل عمومی در شمال شهر هستند و تورهای قایق‌سواری، اسکی روی آب، غواصی، گردش با کشتی و کایت‌سواری در ساحل‌ها برپاست. هیجان بازی‌های آبی در سایه‌ی نخل‌های بلند و باریک در جاکارتا طرفدار زیاد دارد. اگر در یکی از هتل‌های کناره دریا اقامت داشته باشید، می‌توانید از ساحل اختصاصی هتل استفاده کنید و غذا و نوشیدنی هم در ساحل برایتان سرو خواهد شد. هر کاری در جاکارتا بستگی به سلیقه‌ی شخصی‌تان دارد؛ می‌توانید یک سفر ماجراجویانه و هیجانی را انتخاب کنید یا آرامش طبیعت را.

اگر در ماه ژوئن به جاکارتا سفر کردید، هفته‌ی مد اسلامی را از دست ندهید. طراحان معروفی از سرتاسر دنیا در این فستیوال مد شرکت می‌کنند و جشنواره، تاثیر زیادی روی صنعت پوشاک در جهان دارد.

نورآقایی

افغان‌ها بر بام دنیا ‏

افغان ها در انزوای مطلق زندگی نمی کنند، بلکه  همه آنها را فراموش کرده اند!  همه با تهاجمی به نام فرهنگ ، دین ، اقتصاد  و آزادی و  در پناه جنگ و نابودی تمام مواریث بشری و فرهنگی این کشور به ارمغان آوردند تا افغان ها فراموش شوند . 

افغانستان را  از جمله کشورهای کمتر توسعه یافته معرفی کردن بسیار ناگوار است  . زیرا افغانستان همواره  در جوار تمدن های کهنی  بوده است که قدمت برخی آثار و فرهنگ باستانی آن به دوران  ایران زرتشتی ،  تمدن های  ایرانی - یونانی ،  دوران اسکندر مقدونی و حتی پیش از آن ها باز می گردد و درکنار این ها و  به دلیل داشتن مناطق زیبای طبیعی می تواند  درصنعت و خدمات گردشگری و جهانگردی ،  به عنوان یکی از منابع اصلی و اساسی در جهت تامین منابع مالی و توسعه ی تمدنی و فرهنگی در منطقه رسیده و نمایشگاهی در شکل دادن موزائیکی غنی از فرهنگ‌ها و تمدن‌های بزرگ هم چون ایرانی، آسیای مرکزی، خاورمیانه و آسیای جنوبی باشد..

تابلو هایی از بام دنیا افغان ها

افغان نام شهروندان قوم پشتون افغانستان است. از نظر قوم‌شناسانه، افغان، یا اوغان، نامی است که فارسی زبانان، به قوم پشتون داده‌اند.

افغان های قرقیزتبار در منتهی الیه شرق افغانستان در ناحیه باریکه واخان در سلسلسله جبال پامیر کوچک  زتدگی می کنند و در مرزاین کشور با چین ، تاجیکستان و پاکستان سکونت دارند. جنگ جاری در افغانستان نیز نتوانسته شیوه زندگی  منحصر و مستقل افغان های قرقیزتبار را تغییر دهد.

به گزارش فارس، افغانستان با وجود سپری کردن دوران بسیار سخت استعمار، جنگ‌های طولانی 30 سال گذشته و حال حاضر و وجود محرومیت‌های برجای مانده از این دوران‌های سخت و طاقت فرسا با داشتن مردمانی غیور و خونگرم هنوز هم به عنوان کشوری کوهستانی و زیبا سوژه عکس بسیاری از عکاسان و گردشگران است.

 اگر چه در این کشور جنگ و درگیری وجود دارد، اما مناظر زیبایی همانند دریاچه هایی که در دل کوه های صعب العبور افغانستان قرار دارد،  یا ولایت بامیان که اوج جاذبه‌ های گردشگری افغانستان است.

بامیان

 بامیان، همواره اول لنگرگا‌هی بوده که سیاحان داخلی و خارجی در آن پای می‌‌ نهاده‌ اند. گشت و گذار در افغانستان، بدون تلذذ و حظ بردن از آثار تاریخی و مناظر طبیعی بامیان، چنگی به دل نمی‌زند و لطفی به همراه ندارد؛ رنج سفر به افغانستان را وقتی  به جان  می خری  و جود خودرا  برجای مانده از بوداییان بر سینه‌ی کوه‌ها و دریاچه‌های زیبای بند امیر، سرشار می کنی  و  یا از  دریاچه “باند امیر” که در ارتفاع سه هزار متری بالای کوه های “هندو کوش” ولایت بامیان قرار دارد، دیدن می کنی ، باید از قبل بدانی از جاهای دیدنی ولایت بامیان و  بندامیر که  هر دو در شرق یکه‌ولنگ قرار دارند نباید دل بکنی  .

بند امیر

 بند امیر شاهکار دست توانای طبیعت است؛ این نقاش چیره ‌دست، زیر آسمانی صاف بر ارتفاعی بلند، در میان کوه‌های آهکی، چند دریاچه مملو از آب زلال و گوارا با ماهی‌های ریز و درشت و آبشارهای زیبا، کشیده است؛ به آب رنگ آبیِ سیر داده، به قرینه‌ی دریای مدیترانه ،   با کنار هم قرار دادن عناصر این نقاشی، به منظره‌ای چشم نواز و تصویری زیبا دست می‌یابیم که هر ساله هزاران نفر از داخل و خارج در مدار جاذبه‌ی آن قرار می‌گیرند و پای در راه« یکه‌اولنگ »می‌نهند.

مردم پشتون ؛ یعنی افغان  ها

واژه ی « افغان » در مفهوم محدودتر  تنها بر یک گروه قومی مشخص اطلاق می‌شود، مردم پشتون، که افزون بر افغانستان، در پاکستان هم یافت می‌شوند. در مفهوم گسترده‌تر، می‌تواند بر هر یک از باشندگان افغانستان اطلاق شود، هم بر خود پشتون‌ها و هم بر غیرپشتون‌ها که هویت خود را با افغان‌تباران تعریف نمی‌کنند.  با این حال، هیچ کدام از نام‌های دیگر نیز کارآیی ندارند؛ کاربرد واژه ی  «افغانی» معمولاً اجتناب می‌شود، چون نام واحد پولی کشور است، در صورتی که واژه ی «افغانستانی» نیز غیرضرورتا زاید است  و کاربرد آن در گفتارهای رسمی اجتناب می‌شود.

موقعیت افغانستان

افغانستان در  آسیا و در نیمکره شمالی – شرقی و در محدوده آسیای میانه واقع شده است. فغانستان سرزمینی کوهستانی و محاط بر خشکی است، و جز اردن تنها کشور خاورمیانه بشمار می‌آید که به دریا راه ندارد و مساحت آن ۶۵۲.۲۲۵ کیلومتر مربع و چهلمین کشور جهان از نظر مساحت به شمار می‌آید. طول مرزهای افغانستان حدود ۵۸۰۰ کیلومتر است، که شامل ۲۳۸۴ کیلومتر در شمال با جمهوری‌های تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان؛ ۲۲۴۰ کیلومتر از شرق و جنوب با جمهوری اسلامی پاکستان، ۷۳ تا ۹۳ کیلومتر مربع از سمت شمال شرقی از طریق تنگه واخان با استان مسلمان نشین سین‌کیانگ (سنجان) جمهوری خلق چین و ۸۵۵ تا ۹۳۰ کیلومتر در غرب با ایران ، که ۶۱۹ کیلومتر آن با استان خراسان است.

بیشترین فاصله شرق تا غرب افغانستان، از دره یولی ( شرقی ترین نقطه ) تا دهانه ذوالفقار ( غربی ترین نقطه ) ۱۲۴۰ کیلومتر، و شمال تا جنوب آن ، از نقطه خمیاب در ولایت جوزجان ( شمالی ترین نقطه ) تا کوه های چاکایی ( جنوبی ترین نقطه ) ۸۵۵ کیلومتر است و حداقل فاصله آن با آب های آزاد جهان از طریق مرزهای جنوبی و پاکستان ۵۰۰ کیلومتر است.

گذرگاه جاده ابریشم

افغانستان به دلیل قرارگرفتن در مسیر جاده ابریشم محل پیوندگاه تمدن‌های بزرگ جهان بوده و یکی از مراکز بازرگانی عصر باستان به شمار می‌رفته‌است. این موقعیت مهم و حساس ژئواستراتژیکی و ژئوپولیتیکی ، از عصر پارینه‌سنگی  است ، که به جا مانده از  تاریخ، مردم افغانستان، یا همان ایرانیان شرقی باستان را  شکل می دهد و جایگاه عمده‌ای را می تواند  برای معرفی و گسترش ادیان جهانی و نقش مهمی در بازرگانی و دادوستد داشته و گه کاه کانون مسلط سیاسی و فرهنگی در آسیا  باشد .

قلعه بزرگ بلخ، تخت رستم در سمنگان، شهر غلغله در بامیان و مناره جم و بسیاری دیگر از بقایای باستانی از جمله آثار به جامانده از عصر باستان است.

افغانستان با قدمت تاریخی پنج هزار ساله و داشتن مناطق ویژه گردشگری  تاریخی – فرهنگی  از گروه کشورهایی است  که می تواند از کشورهای جهان سرآمد در توریسم فرهنگی  باشد؛ زیرا کشوری که هم بهره مند از مناظر زیبا و جذاب طبیعی بوده و هم برخوردار از مکان ها و آثار بیاد ماندنی پنج هزار ساله‌  و یکی از کشورهای مورد توجه توریستان و جهانگردان  است که  سالانه مبالغ هنگفتی را از این طریق وارد خزانه دولت نماید.

جاذبه های توریستی کشور

مناظر طبیعی؛ افغانستان با دارا بودن مردمانی استوار و دارای کوه های استوار وسینه فراخ می باشد که بعضا شهرت جهانی دارند ، سلسله کوه های پامیر،‌هندوکش، بابا، فیروزکوه، سیاه کوه وهمه وهمه منظره های زیبا و جذاب طبیعی را به وجود آورده اند.

وجود دریاهای خروشان که به دلیل وضعیت خاص جغرافیایی و ارتفاع بلندشان، بعضا آبشار گونه های جذاب را به وجود می آورند و بر زیبایی و جذابیت این مناظر می افزاید.

در این میان منظره زیبا وجذاب «بند امیر» که حیرت انسان را بر می انگیزدوقدرت خالق و آفریننده اش را به انسان یادآور می شود و یا شکارجای ظاهر شاه در«کهمرد» و یا هم دره «اژدر» ،هر کدام به نوع خود بی‌ نظیر و بی‌ مانند است.

مکان ها و آثار تاریخی؛  در کنار جاذبه های طبیعی، بناها و آثار تاریخی زیادی که در مناطق مختلف افغانستان وجود دارد بر جاذبه های توریستی کشور افزوده است؛ آثاری که هر کدام بازگو کننده بخشی مهم از تاریخ این سرزمین بوده و از جاذبه های فوق العاده ای برخوردار می باشند؛ از جمله مجمسه های بودا، شهر ضحاک، شهر غلغله، چهل ستون و قلعه بربر در بامیان، مسجد جامع هرات،‌ قلعه تاریخی هرات،‌ مناره ها و آرامگاه خواجه عبدالله انصاری در هرات، بالاحصار، قبر سلطان محمود، آرامگاه سنائی و در غزنی، خرقه مبارکه و باغ بابا در قندهار و تنگی شادیان و زیارت سخی در مزار و  تخت رستم در سمنگان همه و همه نشان از توانمندی این سرزمین در صنعت توریسم دارد.

مشکلات موجود بر سر راه توسعه گردشگری

اگرچه مشکلات بر سر راه انکشاف صعنت توریسم کشور مربوط به امروز نیست و ریشه در گذشته های دور دارد؛ اما با آن هم کارشناسان و آگاهان امور این صنعت پر درآمد، نبود امنیت کافی را به عنوان اولین و بزرگترین مانع فرا روی رشد صنعت جهانگردی در کشور می دانند و در کنار آن مسایلی چون نبود زیر ساخت های کافی بویژه در قسمت فرودگاه‌ها و جاده‌ها، عدم اطلاع رسانی دقیق از جاذبه های توریستی کشور، عدم حفاظت از منابع توریستی و آثار تاریخی از خرابی و سرقت توسط سارقان را از موانع عمده و اصلی بر سر راه رشد صنعت توریسم در کشور عنوان می کنند. همچنان در کنار موارد ذکر شده نبود تسهیلات و امکانات رفاهی نیز نقش اساسی را بازی می کند.

راه های توسعه صنعت توریسم در کشور

امنیت به عنوان رکن اساسی و اصلی در افزایش جهانگردی در کشور و به تعقیب آن ایجاد تسهیلات و امکانات لازم برای گردشگران و توریستان، جلوگیری از تخریب و نابودی جاذبه های توریستی، اطلاع رسانی دقیق و همه جانبه از پتانسیل های لازم در کشور به سطح  جهانی، هم چنان راه اندازی های جشنواره های مختلف در فصول مختلفی از سال در کشور می تواند کمک قابل توجهی به جلب و جذب گردشگران خارجی کند. در این بین ورزش های زمستانی که دارای طرفداران زیادی در سطح جهان می باشد و کشور نیز به دلیل کوهستانی بودن و برخورداری از کوه های بلند و برف گیر، می تواند به معرفی جاذبه های توریستی کشور بی افزاید.

این در حالی است که طبق آن چه در مجلات اقتصادی نوشته شده است، درآمد حاصله از صنعت جهان گردی در حال حاضر چندین برابر درآمد حاصله از مواد زیر زمینی چون نفت می باشد و به این دلیل آن دسته از کشورهای که دارای جاذبه های گردشگری می باشند در صدد احیای مجدد و معرفی این جاذبه به جهانگردان اند تا باشد که از این طریق منابع مالی کشور را تامین نمایند.

کشور  افغانستان در ردیف «کشورهای دنباله دار»  قرار می گیرد، کشورها ی دنباله دار، سرزمین هایی هست  با وجود فشردگی قسمت اصلی سرزمینشان، قسمت کوچکی از خاکشان از بخش اصلی سرزمینی خود دور افتاده و توسط خاک کشورهای همسایه ، محصور شده است ، که این حدفاصل  منجر به  فاصله زیاد آن ها از مرکز می شود  و اداره ی امور آن را با مشکلاتی رو برو می سازد. در افغانستان هم دره واخان در شمال شرقی کشور به صورت یک زائده از قسمت اصلی خاک آن جدا افتاده است و  از نظر شکل طبیعی شبیه یک مشت بسته است. همچنین افغانستان را می توان به شکل یک بادبزن نیز تصور نمود که دسته آن دالان واخان در ولایت بدخشان می باشد.

 افغانستان و صفر و صد  اجتماعی وموقعیت جغرافیایی 

کشور جمهوری افغانستان از طرف شمال متصل است به جمهوریت های تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان اتحاد جماهیر شوروی از طرف غرب به کشور ایران از طرف شرق وجنوب به پشتو نستان و بلوچستان از طرف شمال شرق به ولایت سکیا نک چین محدود می گردد.

خشونت‌ آب‌ و هوای‌ افغانستان‌ یکی‌ از مه مترین‌ ویژگی های‌ طبیعی‌ این‌ کشور بشمار می‌رود؛ به‌ این‌ معنا که‌ این‌ سرزمین‌ در زمستان‌ هوایی‌ بسیار سرد و در تابستان‌ هوایی‌ گرم‌ دارد. کوه های‌ هندوکش‌ به‌ طول‌۶۰۰ کیلومتر در نوار شمالی‌ و شرقی‌ این‌ سرزمین‌ گسترده‌ شده‌اند. پست‌ترین‌ نقطه‌ افغانستان‌ در جلگه‌ رود «جیحون‌» ۲۸۵ متر و بلندترین‌ بخش‌ این‌ سرزمین‌ در قله‌ نوشک‌ ۷۴۸۵ متر از سطح‌ دریا مرتفع‌تر است.

بخش های گسترده‌ای از خاک افغانستان را عمدتاً در شمال و شرق کشور، کوه ها وسنگلاخ‌ها پوشانده‌است کوه های هندوکش به طول ۶۰۰ و عرض ۱۰۰ کیلومتر از سمت شمال شرقی به غرب و جنوب غربی کشیده شده و تقریباً از میانه کشور می‌گذرد. این کوه ها بیش از نیمی از سرزمین افغانستان را فراگرفته و برای شهرهای کابل، قندهار و هرات ارزش راهبردی مهمی ایجاد کرده‌است. کوه های قدر به سوی غرب امتداد می‌یابند، از ارتفاع آن کاسته می‌شود و در نزدیکی مرزهای ایران تبدیل به کوه ها و تپه‌های کم ارتفاع می‌گردند.در بلندی‌های هندوکش همواره برف وجود دارد. حتی در تابستان‌ها نیز قله‌ها و یخچال‌ها پر برف است. در میان کوهستان‌های هندوکش، دره‌های ژرف و خوش آب و هوا و حاصلخیزی وجود دارد که محیط مساعدی برای پرورش دام و تولید میوه‌است. افغانستان سرزمین افراط و تفریط است، کوه ها سر به فلک کشیده و دره‌ها ژرف، باران‌های بهاری و تابستان‌های خشک، زمستان‌های بسیار سرد و تابستان‌های گرم، بلندی‌های پوشیده از برف در طول سال و سرزمین‌های پست و خشک وسوزان. این افراط و تفریط در زندگی اجتماعی نیز وجود دارد. سرزمین افغانستان در طول تاریخ گلوگاه تهاجم به هند بوده است؛ جنگجویان بسیاری چون شاهنشاهان هخامنشی، اسکندر مقدونی، محمود غزنوی، تیمور گورکانی، نادر شاه افشار، از پیچ و خم کوه ها و دره‌های این کشور خود را به هندوستان رسانده‌اند. علاوه بر این تا پیش از کشف راه های آبی در سده‌های اخیر و سپس گسترش راههای هوایی، خط مسیر بازرگانی شرق به غرب، از دشت شمالی آن می‌گذشت، گذرگاه کاروان های جاده ابریشم از این سرزمین بوده که عموماً از راه قندهار به هند و از راه بلخ به چین می‌رفت. پس از کشف راههای آبی و سپس توسعه راههای هوایی، افغانستان مانند سایر سرزمین‌های آسیای میانه، تبدیل به منطقه‌ای بن‌بست شد و گذر هیچ بیگانه‌ای به آنجا نیفتاد. همچنین کوهستان‌های افغانستان سپر راهبردی استواری میان آسیای شمالی و آسیای جنوبی است.

سر حدات فعلی افغانستان که روی نقشه های امروزی ترسیم شده است کمتر از یک قرن از تثبیت آن ها نمی گذرد. در تثبیت سر حدات نقش مستقیم همسایه ها ازطرف غرب ایران از طرف شمال روسیه تزاری واز طرف جنوب و شرق هند با حکمیت ممالک مقتدر مانند انگلستان و روسیه تزاری دخیل بود . این دخالت ها که روی اغراض صورت می گرفت در تثبیت سر حدات پرابلم های سیاسی را بین دو دولت همسایه به وجود آورد.با در نظر داشت موضوعات سیاسی در نیمه دوم قرن نوزده ، افغانستان به تدریج به شکل وچوکات سیاسی که فعلا در نقشه سیاسی آسیای مرکزی مشاهده می شود مبدل گشت.

منبع : شبکه اطلاع رسانی افغانستان www.afghanpaper.com