آثار نقاشی بزرگان دنیا ، مهمان زباله دانی یک پیرمرد!‏

بسیاری از آثار نقاشان مدرن قرن بیستم از سوی هیتلر "هنر انحرافی" نام گرفته بود.

در خانه مرد هشتاد ساله‌ای در مونیخ حدود ۱۴۰۰ تابلوی نقاشی یافت شده که گمان می رود توسط نازی‌ها مصادره شده بود.

به گفته‌‎ مقام‌های آلمانی در میان آثار هنری که اخیرا در مونیخ پیدا شده، تابلوهای ناشناخته ای از نقاشان مطرح اواخر قرن نوزدهم و بیستم به چشم می خورد.

به نقل از سایت بی بی سی فارسی، آثار ناشناخته نقاشان مطرح در میان گنجینه هنری تازه کشف شده رخ نمایی می کند. گفته می شود که ماموران اداره دارایی از اوایل سال ۲۰۱۲ به این مجموعه گرانبها دست یافته اند، اما از درز خبر آن به رسانه‌ها جلوگیری کرده بودند، زیرا امکان دارد بر سر مالکیت تابلوها مشکلات مالیاتی و سیاسی بروز کند.

دادستانان گفته اند که روند احراز هویت مالکان همچنان ادامه دارد. تصاویری از این تابلوها در یک کنفرانس خبری در مونیخ سال 2013 پخش شد.

 به گفته کارشناسان این آثار توسط نازی ها از مجموعه داران خصوصی و موسسه های هنری مصادره شده بود. در میان این تابلوها آثاری از رنوار، پیکاسو، ماتیس، شاگال و تولوز لوترک وجود دارد.

راینهارد نِمِتس، رئیس دفتر دادستانی شهر آوسبورگ گفته است که ۱۲۱ نقاشی با قاب و ۱۲۵۸ نقاشی دیگر بدون قاب در مارس ۲۰۱۲ در آپارتمان شخصی به نام کورلنیوس گورلیت در مونیخ کشف شد.

از این گنجینه آخرین بار در یک حراجی تابلویی از ماکس بکمان، نقاش اکسپرسیونیست، به بهای حدود یک میلیون و دویست هزار دلار به فروش رفته است

بر اساس گزارش مجله آلمانی فوکوس، آقای گورلیت فرزند یک دلال هنری در زمان جنگ جهانی دوم در مونیخ است و در طول سال ها هر گاه به پول احتیاج داشته یکی از تابلوها را می فروخته است.

تخمین زده می شود که این نقاشی ها بیش از یک میلیارد یورو ارزش دارد. مایک هافمن، کارشناس هنری می گوید که برخی از نقاشی ها کثیف شده اند، اما آسیبی ندیده اند.

رسانه‌های جمعی از قول کارشناسان می‌گویند که این آثار از دو منبع گردآوری شده‌اند: بخشی از آنها آثاری هستند که رژیم نازی میان سال‌های ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ از املاک یهودیان ثروتمند ضبط کرده است. بخش دیگر را حکومت نازی از موزه‌ها و مجموعه‌های هنر گردآوری کرد و پس از یک بار نمایش در "نمایشگاه هنر انحرافی" برای همیشه از انظار عمومی پنهان کرد.

هیلده‌برند گورلیت مامور بود که آثار هنری اوایل قرن بیستم را که سوی نازی ها غیر آلمانی و "هنر انحرافی" محسوب می شد از موزه های آلمان جمع آوری کند.

او از سوی حزب نازی مامور بود که این آثار را در خارج از آلمان بفروشد که بخشی از آن را نگه داشت. آثاری چون گرنیکا، اثر پیکاسو از جمله آثار هنری منفور نازی ها بود.

پدر این پیرمرد 80 ساله نقاشی ها را در انباری مخفی کرده بود که پس از مرگ او به دست پسرش رسید. پسر که اینک مردی ۸۰ ساله است، آثار را سالهای طولانی در اتاق‌های تاریک و کثیف آپارتمان خود نگه‌ داشته بود.

بنا به گزارش ماموران، آنها هزاران طرح و نقاشی را در میان قوطی‌های خالی کنسرو و مواد گندیده و کپک‌زده یافته‌اند. هیلده‌برند گورلیت در سال ۱۹۵۶ در جریان یک سانحه رانندگی درگذشت.

گفته می‌شود که کارشناسان از وجود برخی از آثار معروف این مجموعه مانند کارهای پیکاسو یا ماتیس باخبر بودند، اما گمان می‌بردند که آنها برای همیشه نابود شده‌اند. انتظار می‌رود که صاحبان پیشین آثار، بازگرداندن آنها را از مقامات آلمانی طلب کنند.

جام نیوز

 

همه بر یک کشتی سواریم

در سوگ مردی که مهریه زندگیش کتاب بود!

امیر انصارکه درسال 90 و به دنبال طرح تعالی روابط‌عمومی در سازمان صداوسیما، به عنوان رئیس اداره طرح وتوسعه روابط‌عمومی الکترونیک منصوب شده بود در سن 34 سالگی در6 آبان ماه 93 به علت بیماری سرطان درگذشت و در قطعه 258 بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

او فارغ التحصیل روابط بین‌الملل در مقطع کارشناسی ارشد، مدیر روابط‌عمومی دانشکده صداوسیما و مدیر نظارت و ارزیابی رسانه‌های مجازی سازمان صداوسیما بود.

درس هایی برای روابط عمومی

یکی از وظایف روابط عمومی ها مانیتور کردن اخبار روزنامه ها و خبرگزاری ها به طور روزانه و تهیه بریده جراید برای ارائه به مدیران و کارمندان سازمان می باشد. در روش سنتی، مسئول مربوطه پس از دریافت روزنامه ها و یافتن خبرها، با بریدن آنها و چسباندن در کنار یکدیگر و سپس کپی گرفتن از صفحات آماده شده اقدام به تهیه بریده جراید می کند که کاری زمانگیر و پرهزینه است و عموما بریده جراید بسیار دیر به دست مدیران سازمان می رسد.

روابط عمومی الکترونیک به نوعی از روابط عمومی اطلاق می شود که در آن از ابزارهای الکترونیک نظیر سیستم پاسخگویی الکترونیک، رادیو، Voice و نظایر آن برای انجام ماموریت های روابط عمومی استفاده می شود. قرار دادن متون انتشاراتی تولید شده در روابط عمومی با همان شکل و فرمت مثلا در قالب PDF نیز در چارچوب روابط عمومی الکترونیک قرار می گیرد.

در روابط عمومی الکترونیک به جای بهره گیری از شیوه های سنتی مواجهه با مشتریان یا مخاطبان، از تکنولوژی های الکترونیکی به منظور سهولت، سرعت و فراگیری بیشتر استفاده می شود.

در هر صورت فرآیند گام گذاشتن روابط عمومی از شکل سنتی به عرصه الکترونیک، یک جهش و گام اساسی برای ورود به دنیای مجازی محسوب می شود و سنگ بنای سایر فعالیت های روابط عمومی در فضای آنلاین در همین مرحله گذاشته می شود

یکی از ویژگی های برجسته از  زنده یاد امیر انصار این بود که قبل از نوشتن مطلب در حوزه روابط عمومی، درباره موضوع تحقیق و بررسی می کرد و این از نکاتی است که تمامی روابط عمومی ها باید به آن توجه کنند و از ویژگی های شخصیتی ایشان می توان به متواضع و کم توقع بودن ایشان اشاره کرد. ایشان انسان با اخلاق و بی حاشیه ای بود و به هیچ عنوان به دنبال خود نمایی کردن نبود و در عین حال آخرین اخبار رسانه ها را دنبال می کرد.

امیر با عشق وعلاقه فردی به دنبال استقرار نظام روابط عمومی الکترونیک دررسانه ملی بود وخوشبختانه توانست ساختار روابط‌عمومی الکترونیک دراین سازمان را ترسیم وبه تصویب رسانده وخودبه عنوان نخستین مدیر روابط‌عمومی الکترونیک منصوب شده و فعالیت کند. انصار تجارب خود را در قالب مقاله‌ای در هفتمین همایش روابط‌عمومی الکترونیک در سال 91 در اختیار علاقمندان قرار داد.

تلاش برای ایجاد وفاق، همدلی و هم افزایی میان فعالان روابط‌عمومی از دیگر ویژگی‌های امیر بود. محوریت وی در تشکیل جلسه مشترک رؤسای انجمن‌ها و سازمان‌های فعال روابط‌عمومی با مدیران روابط‌عمومی رسانه ملی شاهد مثال این ویژگی است. «همه بر یک کشتی سواریم» عنوان یادداشتی است که از وی در شماره اردیبهشت ماه 91 ماهنامه مدیریت ارتباطات  درج شد.  

پرکاری و به روز بودن یکی دیگر از ویژگی‌های  مرحوم انصار بود. آخرین یادداشت وی که به بهانه تشکیل وزارتخانه روابط‌عمومی توسط گروه تروریستی داعش،  با عنوان «تروریست‌ها هم به روابط‌عمومی نیاز دارند» تنها حدود دو ماه قبل از مرگش  منتشر شد .

این مرحوم، شادی‌هایش را با دیگران تقسیم و دردها و غم‌هایش را برای خود حفظ می‌کرد! به غیر از کسانی که با دیدنش متوجه بیماری او می‌شدند، کمتر کسی را در جریان حال و روزهای نامساعد خود قرار داده بود. امیر غیبت فیزیکی خود در مجامع حرفه‌ای و صنفی را هم با حضور مجازی‌ و ارتباطات تلفنی، جبران کرده بود.

در مراسم سومین روز درگذشت امیر انصار، یکی از مدیران رسانه ملی نکته‌ای در مورد وی و همسرش گفت که به نظرم بیانگر عمق شخصیت وی و شریک زندگیش است. مهریه این دو زوج هنرمند، کتاب بود!